سعدیه در واقع محل زندگی شاعر بزرگ سعدی بوده است که پس از مرگ وی در همین مکان نیز به خاک سپرده شد. پس از گذشت چند سال برا نخستین بار فردی به نام خواجه شمس الدین محمد صاحب دیوانی بر روی قبر سعدی مقبره ای را نهاد، اما با دستور یعقوب ذوالقدر که در سال 998 حمکرانی فارس را به عهده داشت، این مقبره به طور کامل تخریب شد و اثری از آن باقی نماند. سعدیه پس از تخریب مقبره نخستین در سال 1187 هجری قمری به دستور کریم خان زند جان تازه ای گرفت و عمارتی بر فراز قبر وی ساخته شد. این عمارت دارای دو طبقه بود؛ در طبقه زیرین راهرویی وجود داشت که از آن پلکان های طبقه بالایی شروع می شده است. این عمارت بر جای ماند و در سال 1301 دوران قاجاریه توسط فتحعلی خان مورد مرمت قرار گرفت. چند سال بعد نیز حبیب الله قوام الملک خان دستوری برای تعمیر و بازسازی این بنا را صادر کرد.

آرامگاه سعدیه شیراز دارای بخش های مختلفی می باشد که در نهایت این باغ بزرگ و زیبا را تشکیل داده اند. ابتدا به سراغ مقبره شیخ می رویم که سنگ قبر وی درست در مرکز عمارتی هشت ضلعی قرار گرفته و دارای یک سقف با کاشی کاری های فیروزه ای رنگ می باشد. شما با ورود به این عمارت در هفت ضلع آن کتیبه هایی مختلف را مشاهده خواهید کرد که در آن ها اشعاری از گلستان و بوستان، قصاید، بدایع و طیبات شیخ به خط ابراهیم بوذری حکاکی شده اند. متن کتیبه ای که بر روی قبر شیخ نصب شده است نیز توسط علی اصغر حکمت می باشد.